Szanowni Państwo
Poniżej wspomniany Nowy raport Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu (IPCC) był dawno postulowanym krokiem w kierunku zintegrowanej ekologii – w tym przypadku chodzi o 2 konwencje (1) o przeciwdziałaniu zmianom klimatu i (2) o przeciwdziałaniu suszy i pustynnieniu.
Do ochrony klimatu jest potrzebne jeszcze kilka innych konwencji, m.in. (3) o obszarach wodno-błotnych – tzw konwencja ramsarska, a przede wszystkim (4) konwencja o ochronie różnorodności biologicznej, kontestowana przez niektóre kraje i wykorzystywana niezależnie od ww (1, 2, 3).
Samodzielnie wprowadzona do polityki Ramowa konwencja Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu UNCCC spowodowała, że grupa państw postanowiła zarobić na ochronie klimatu. Handel emisjami w istocie zaostrza sytuację, a wsparcie technologiami pro-ekologicznymi, też nie może odbywać się na zasadzie przymusu.(Polski przykład energetyki opartej na węglu)
Teraz w Nowym raporcie nareszcie do głosu doszły kwestie fundamentalne, że nie można ochronić klimatu nie zwracając uwagi na gleby, które w „technicznym języku” – nazwano w konwencji o przeciwdziałaniu suszy i pustynnieniu „gruntami”, dlatego ponieważ zniszczenie gleby, tej żywej, życiodajnej i stabilizującej klimat powierzchniowej warstwy Ziemi skutkuje zniszczeniami gruntów (erozja, osuwiska, zanieczyszcza zbiorniki wodne, zamula, zagraża katastrofami zapór wodnych i innych instalacji umożliwiającymi transport wodny).
Tak długo jak nie dojdzie do pełnej naukowej i skonfrontowanej z praktyką (na bazie obserwacji case studies) analizy sytuacji klimatycznej i agroekologicznej zarazem, wnioski podawane przez zespoły naukowców, jak przypuszczam, będą goniły króliczka (1.5stopniowy wzrost temperatury), ale życie miejscami pokazuje takie anomalia, które trudno zgoła wyjaśnić. Załączam 2 mapki ( miejsca upraw GMO w Hiszpanii i temperatury w lipcu).
Chciałbym zwrócić uwagę na dostrzeżone w Nowym raporcie kwestie. To nie uprawy bioenergetyczne lub zalesianie są decydujące dla ochrony klimatu , dodam także w warunkach Polski, gdzie problemem jest susza i pustynnienie gleb ( utrata i degradacja próchnicy glebowej).
„Mówi także, że adaptacja ekosystemowa może promować ochronę przyrody, jednocześnie łagodząc ubóstwo i zapewniając dodatkowe korzyści poprzez usuwanie gazów cieplarnianych i ochronę źródeł utrzymania, przy jednoczesnym ograniczeniu stosowania lądowych środków łagodzących, takich jak uprawy bioenergetyczne lub zalesianie. Bo ich „Powszechne wykorzystanie w skali kilku milionów km2 na całym świecie może zwiększyć ryzyko pustynnienia, degradacji ziemi, bezpieczeństwa żywności i zrównoważonego rozwoju”, stwierdza raport.
.. chociaż rozwiązania przyczyniające się do walki z pustynnieniem są specyficzne dla danego miejsca i regionu, obejmują one m.i. : pozyskiwanie wody i mikro-nawadnianie, przywracanie zdegradowanych terenów przy użyciu ekologicznie odpornych na suszę odpowiednich roślin; agroleśnictwo i inne praktyki adaptacyjne oparte na agroekologii i ekosystemie ”.
Emisje gazów cieplarnianych zwieksza MARNOWANIE ŻYWNOŚĆI, oszacowane na poziomie: „Obecnie 25-30% całkowitej wyprodukowanej żywności jest tracone lub marnowane ”, a w krajach bogatych nie są liczone straty żywności na polu, co daje razem ok 50% strat. (załącznik)
„Przyjęcie zrównoważonego zarządzania gruntami i eliminacji ubóstwa można umożliwić poprzez poprawę dostępu do rynków, zabezpieczenie własności ziemi, wliczanie kosztów środowiska w żywność, dokonywanie płatności za usługi ekosystemowe oraz wspieranie zbiorowych działań gmin i lokalnych grup ”.
Ten Nowy Raport odnosi się również do rodzimej i lokalnej wiedzy i mówi, że te praktyki rolnicze, które obejmują taką wiedzę, mogą „przyczynić się do przezwyciężenia połączonych wyzwań związanych ze zmianami klimatu, bezpieczeństwem żywności, ochroną różnorodności biologicznej oraz zwalczaniem pustynnienia i degradacji ziemi”.
Istotą ochrony klimatu jest działanie wg priorytetów, ale nie pod wpływem nacisków zewnętrznych mody, lobby. Proponuję najpierw politykom potrenować na klimatycznym aparacie Da Vinci do operacji na Ziemi, który mam nadzieję niedługo powstanie po integracji wszystkich konwencji ekologicznych, bo taki trening ma sens.
Z należnym szacunkiem
Wacław Święcicki
Nowy raport IPCC na temat zmian klimatu i gruntów przyjęty przez rządy
Genewa, 13 sierpnia (Indrajit Bose) – Rządy państw członkowskich Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu (IPCC) przyjęły Podsumowanie dla decydentów politycznych (SPM) „Raportu specjalnego na temat zmian klimatu, pustynnienia, degradacji ziemi, zrównoważonego gospodarowania gruntami, bezpieczeństwa żywnościowego, oraz strumienie gazów cieplarnianych w ekosystemach lądowych (zwane również „raportem o gruntach”) oraz leżące u ich podstaw sprawozdanie z oceny w środę, 7 sierpnia w Genewie na 50. sesji IPCC, dwadzieścia dwie godziny za opóźnieniem.
Spotkanie, które początkowo zaplanowano na 6 sierpnia po rozpoczęciu 2 sierpnia, przeszło na następny dzień, po pięciu dniach intensywnych negocjacji w sprawie kluczowych wiadomości zawartych w raporcie. SPM była negocjowana linia po linii między rządami i autorami raportu.
SPM składa się z czterech części: (i) „Ludzie, ziemia i klimat w ocieplającym się świecie”; (ii) „Opcje dostosowywania i łagodzenia”; (iii) „Opcje reagowania”; oraz (iv) „Działanie w najbliższym czasie”.
W części „Ludzie, ziemia i klimat w ocieplającym się świecie” SPM podkreśla, że od „okresu przedindustrialnego temperatura powietrza na powierzchni ziemi wzrosła prawie dwukrotnie więcej niż średnia globalna temperatura”. „Zmiany klimatu, w tym wzrost częstotliwości i intensywności ekstremów, niekorzystnie wpłynęły na bezpieczeństwo żywności i ekosystemy lądowe, a także przyczyniły się do pustynnienia i degradacji ziemi w wielu regionach”, stwierdza SPM.
SPM stwierdza również, że w 2015 r. Około 500 milionów ludzi zamieszkiwało obszary, które doświadczyły pustynnienia w latach 80. i 2000., i że najwięcej osób dotkniętych było w Azji Południowej i Wschodniej, regionie Sahary, w tym w Afryce Północnej i na Bliskim Wschodzie, w tym Półwysep Arabski.
SPM dodaje, że „ocieplenie spowodowało zwiększenie częstotliwości, intensywności i czasu trwania zdarzeń związanych z upałem, w tym fal upałów w większości regionów lądowych, oraz że częstotliwość i intensywność susz wzrosła w niektórych regionach (w tym w regionie Morza Śródziemnego, Azji Zachodniej, wielu części Ameryki Południowej, dużej części Afryki i północno-wschodniej Azji), a nasilenie intensywnych opadów atmosferycznych wzrosło w skali globalnej. ”
Raport stwierdza również, że zmiany klimatu wpłynęły na bezpieczeństwo żywnościowe ze względu na ocieplenie, zmieniające się wzorce opadów i większą częstotliwość niektórych ekstremalnych zdarzeń oraz że przewiduje się, że stabilność dostaw żywności spadnie, ponieważ wielkość i częstotliwość ekstremalnych zdarzeń pogodowych, które zakłócają łańcuchy żywnościowe wzrasta.
Raport stwierdza, że zmiany klimatu mogą „wzmocnić migrację powodowaną przez środowisko zarówno w poszczególnych krajach, jak i poza jej granicami, odzwierciedlając wiele czynników mobilności i dostępnych środków dostosowawczych”. Raport ostrzega, że „ekstremalne warunki pogodowe i klimatyczne lub powolne wydarzenia mogą prowadzić do zwiększonego przesiedlenia, zakłócenia łańcucha żywnościowego, zagrożonych źródeł utrzymania i przyczynić się do nasilenia stresu związanego z konfliktem”.
W sekcji „Opcje reakcji na dostosowanie i łagodzenie” SPM stwierdza, że „wiele reakcji związanych z gruntami, które przyczyniają się do adaptacji i łagodzenia zmiany klimatu, mogą również zwalczać pustynnienie i degradację ziemi oraz zwiększać bezpieczeństwo żywnościowe. Potencjał reakcji związanych z gruntami i względny nacisk na dostosowanie i łagodzenie zależą od kontekstu, w tym zdolności adaptacyjnych społeczności i regionów. Chociaż opcje reagowania związane z gruntami mogą wnieść istotny wkład w dostosowanie i łagodzenie, istnieją pewne bariery w dostosowaniu i ograniczenia w ich wkładzie w globalne łagodzenie ” .
SPM stwierdza, że chociaż niektóre opcje reakcji mają natychmiastowy wpływ, inne wymagają dziesięcioleci, aby przynieść wymierne wyniki. „Przykłady opcji reagowania o natychmiastowym wpływie obejmują ochronę ekosystemów wysokoemisyjnych, takich jak torfowiska, tereny podmokłe, rangeland, namorzyny i lasy. Przykłady, które zapewniają wiele usług i funkcji ekosystemów, ale których dostarczenie zajmuje więcej czasu, obejmują zalesianie i ponowne zalesianie, a także przywracanie ekosystemów wysokoemisyjnych, agroleśnictwo i rekultywację zdegradowanych gleb ”- czytamy w SPM.
Mówi także, że adaptacja ekosystemowa może promować ochronę przyrody, jednocześnie łagodząc ubóstwo i zapewniając dodatkowe korzyści poprzez usuwanie gazów cieplarnianych i ochronę źródeł utrzymania, przy jednoczesnym ograniczeniu stosowania lądowych środków łagodzących, takich jak uprawy bioenergetyczne lub zalesianie. Bo ich „Powszechne wykorzystanie w skali kilku milionów km2 na całym świecie może zwiększyć ryzyko pustynnienia, degradacji ziemi, bezpieczeństwa żywności i zrównoważonego rozwoju”, stwierdza raport.
W odniesieniu do rozwiązań, które pomagają dostosować się do zmian klimatu i łagodzić je, raport stwierdza, że chociaż rozwiązania przyczyniające się do walki z pustynnieniem są specyficzne dla danego miejsca i regionu, obejmują one między innymi: pozyskiwanie wody i mikro-nawadnianie, przywracanie zdegradowanych terenów przy użyciu ekologicznie odpornych na suszę odpowiednich roślin; agroleśnictwo i inne praktyki adaptacyjne oparte na agroekologii i ekosystemie ”.
Raport stwierdza również, że „zmniejszenie strat żywności i odpadów może obniżyć emisje gazów cieplarnianych (GHG) i przyczynić się do dostosowania poprzez zmniejszenie powierzchni gruntów potrzebnych do produkcji żywności. W latach 2010–2016 globalna utrata żywności i odpady stanowiły 8–10% całkowitej antropogenicznej emisji GHG. Obecnie 25-30% całkowitej wyprodukowanej żywności jest tracone lub marnowane ”.
W części „Włączanie opcji reagowania” SPM stwierdza, że „polityki, które działają w całym systemie żywnościowym, w tym te, które ograniczają straty żywności i marnotrawstwo oraz wpływają na wybory żywieniowe, umożliwiają bardziej zrównoważone zarządzanie użytkowaniem gruntów, zwiększone bezpieczeństwo żywności i niskie emisje trajektorie. Takie polityki mogą przyczyniać się do adaptacji i łagodzenia zmiany klimatu, zmniejszać degradację ziemi, pustynnienie i ubóstwo, a także poprawiać zdrowie publiczne. Przyjęcie zrównoważonego zarządzania gruntami i eliminacji ubóstwa można umożliwić poprzez poprawę dostępu do rynków, zabezpieczenie własności ziemi, wliczanie kosztów środowiska w żywność, dokonywanie płatności za usługi ekosystemowe oraz wspieranie zbiorowych działań gmin i lokalnych grup ”.
W części dotyczącej opcji możliwości reagowania stwierdzono również, że „niepewne warunki własności gruntów wpływają na zdolność ludzi, społeczności… do wprowadzania zmian w gruntach, które mogą przyspieszyć adaptację i łagodzenie” i mogą skutkować zwiększoną podatnością na zagrożenia i zmniejszoną zdolnością adaptacyjną. SPM odnosi się również do rodzimej i lokalnej wiedzy i mówi, że te praktyki rolnicze, które obejmują taką wiedzę, mogą „przyczynić się do przezwyciężenia połączonych wyzwań związanych ze zmianami klimatu, bezpieczeństwem żywności, ochroną różnorodności biologicznej oraz zwalczaniem pustynnienia i degradacji ziemi”.
Ponadto SPM odnosi się do polityk, takich jak transfery finansowe, opieka zdrowotna, wydatki na edukację, subsydiowane kredyty, które mogą pomóc w rozwiązaniu problemów związanych z prawami do gruntów i barierami dla uczestnictwa kobiet w zrównoważonym zarządzaniu gruntami.
W części zatytułowanej „Działania w najbliższej perspektywie” SPM stwierdza, że „szybkie ograniczenie antropogenicznych emisji gazów cieplarnianych we wszystkich sektorach, zgodnie z ambitnymi ścieżkami łagodzenia, zmniejsza negatywny wpływ zmian klimatu na ekosystemy lądowe i systemy żywnościowe. Opóźnianie reakcji w zakresie łagodzenia zmiany klimatu i dostosowywania się w różnych sektorach doprowadziłoby do coraz bardziej negatywnego wpływu na grunty i zmniejszyłoby perspektywę trwałego rozwoju. ”
„Działanie teraz może zapobiec ryzyku i stratom lub ograniczyć je, a także wygenerować korzyści dla społeczeństwa. Szybkie działania w zakresie łagodzenia zmiany klimatu i przystosowania się do niej w połączeniu ze zrównoważonym zarządzaniem gruntami i zrównoważonym rozwojem w zależności od regionu mogą zmniejszyć ryzyko dla milionów ludzi związane z ekstremalnymi warunkami klimatycznymi, pustynnieniem, degradacją ziemi oraz brakiem żywności i środków do życia ”- czytamy w raporcie.
Wśród innych najważniejszych stwierdzeń, zwanych komunikatami , SPM obejmuje:
„Ziemia stanowi główną podstawę utrzymania i dobrobytu ludzi, w tym dostaw żywności, wody słodkiej i wielu innych usług ekosystemowych, a także różnorodności biologicznej. Użytkowanie przez ludzi wpływa bezpośrednio na ponad 70% (prawdopodobnie 69-76%) globalnej, wolnej od lodu powierzchni ziemi. Grunty również odgrywają ważną rolę w systemie klimatycznym.
Rolnictwo, leśnictwo i inne użytkowanie gruntów (AFOLU) stanowiły około 13% CO2, 44% metanu (CH4) i 82% emisji podtlenku azotu (N2O) z działalności człowieka na całym świecie w latach 2007-2016, co stanowi 23% całkowita antropogeniczna emisja gazów cieplarnianych netto. Naturalna reakcja gruntów na wywołane przez człowieka zmiany środowiska spowodowała spadek netto o około 11,2 GtCO2 rok do roku w latach 2007–2016 (co odpowiada 29% całkowitej emisji CO2); utrzymywanie się tej emisji jest niepewne ze względu na zmiany klimatu. Jeżeli uwzględnione zostaną emisje związane z działaniami przedprodukcyjnymi i poprodukcyjnymi w globalnym systemie żywności, te emisje szacuje się na 21–37% całkowitej antropogenicznej emisji netto gazów cieplarnianych.
Zmiany warunków gruntowych, wynikające z użytkowania gruntów lub zmian klimatu, wpływają na klimat globalny i regionalny. W skali regionalnej zmieniające się warunki gruntowe mogą zmniejszać lub akcentować ocieplenie oraz wpływać na intensywność, częstotliwość i czas trwania ekstremalnych zdarzeń. Wielkość i kierunek tych zmian różnią się w zależności od lokalizacji i pory roku
Zmiana klimatu powoduje dodatkowy nacisk na grunty, pogarszając istniejące zagrożenia dla źródeł utrzymania, różnorodności biologicznej, zdrowia ludzi i ekosystemu, infrastruktury i systemów żywności. Zwiększony wpływ na grunty prognozowany jest we wszystkich przyszłych scenariuszach emisji GHG. Niektóre regiony staną w obliczu większego ryzyka, podczas gdy inne regiony staną w obliczu zagrożeń, których wcześniej nie przewidywano. Kaskadowe zagrożenia mające wpływ na wiele systemów i sektorów również różnią się w zależności od regionu.
Poziom ryzyka związanego ze zmianami klimatu zależy zarówno od poziomu ocieplenia, jak i od ewolucji populacji, konsumpcji, produkcji, rozwoju technologicznego i modeli gospodarowania gruntami. Ścieżki o wyższym zapotrzebowaniu na żywność, paszę i wodę, bardziej zasobochłonne zużycie i produkcja oraz bardziej ograniczone ulepszenia technologiczne w rolnictwie prowadzą do większego ryzyka związanego z niedoborem wody na terenach suchych, degradacją ziemi i brakiem żywności.
Większość ocenianych wariantów reakcji pozytywnie przyczynia się do zrównoważonego rozwoju i innych celów społecznych. Wiele opcji reakcji może być zastosowanych bez konkurowania o ziemię i może potencjalnie zapewnić wiele dodatkowych korzyści. Kolejny zestaw opcji reagowania może potencjalnie zmniejszyć popyt na grunty, zwiększając w ten sposób potencjał innych opcji reagowania w ramach każdej adaptacji i łagodzenia zmiany klimatu, walki z pustynnieniem i degradacją ziemi oraz zwiększania bezpieczeństwa żywnościowego.
Chociaż większość opcji reakcji można zastosować bez konkurowania o dostępne grunty, niektóre mogą zwiększyć popyt na przekształcenie gruntów. W skali wdrażania kilku GtCO2yr-1 to zwiększone zapotrzebowanie na przekształcanie gruntów może prowadzić do niekorzystnych skutków ubocznych w zakresie adaptacji, pustynnienia, degradacji gruntów i bezpieczeństwa żywności. Jeśli zastosuje się go na ograniczonym udziale całkowitej powierzchni i zintegruje z krajobrazami zarządzanymi w sposób zrównoważony, wystąpi mniej niepożądanych skutków ubocznych i można uzyskać pewne pozytywne dodatkowe korzyści.
Wiele działań na rzecz walki z pustynnieniem może przyczynić się do adaptacji do zmian klimatu przynoszących dodatkowe korzyści w zakresie łagodzenia zmiany klimatu, a także do powstrzymania utraty różnorodności biologicznej dzięki dodatkowym korzyściom dla zrównoważonego rozwoju dla społeczeństwa. Unikanie, ograniczanie i odwracanie pustynnienia poprawiłoby żyzność gleby, zwiększyło magazynowanie węgla w glebie i biomasie, a jednocześnie zwiększyło wydajność produkcji rolnej i bezpieczeństwo żywności. Zapobieganie pustynnieniu jest lepszym rozwiązaniem niż próba przywrócenia zdegradowanej ziemi ze względu na potencjalne ryzyko resztkowe i nieprzystosowane skutki.
Zrównoważone zarządzanie gruntami, w tym zrównoważone zarządzanie lasami, może zapobiegać degradacji gruntów i ograniczać ją, utrzymywać produktywność gruntów, a czasem odwrócić niekorzystny wpływ zmian klimatu na degradację gruntów. Może również przyczynić się do łagodzenia skutków i adaptacji. Zmniejszenie i odwrócenie degradacji gruntów, w skali od pojedynczych gospodarstw do całych zlewni, może zapewnić opłacalne, natychmiastowe i długoterminowe korzyści dla społeczności oraz wesprzeć kilka celów zrównoważonego rozwoju (SDG) przy jednoczesnych korzyściach w zakresie adaptacji i łagodzenia. Nawet przy wdrażaniu zrównoważonego zarządzania gruntami w niektórych sytuacjach można przekroczyć granice adaptacji
Opcje reagowania w całym systemie żywnościowym, od produkcji po konsumpcję, w tym straty żywności i odpady, mogą zostać wdrożone i powiększone, aby przyspieszyć dostosowanie i łagodzenie. Całkowity techniczny potencjał łagodzenia skutków upraw i działalności hodowlanej oraz rolno-leśnej szacuje się na 2,3-9,6 GtCO2e.yr-1 do 2050 r. Całkowity techniczny potencjał łagodzenia zmian dietetycznych szacuje się na 0,7-8 GtCO2e.yr-1 do 2050 r.
Przyszłe użytkowanie gruntów zależy częściowo od pożądanego wyniku klimatycznego i portfela wdrożonych opcji reagowania. Wszystkie ocenione modelowane ścieżki, które ograniczają ocieplenie do 1,5 ° C lub znacznie poniżej 2 ° C, wymagają łagodzenia na ziemi i zmiany użytkowania gruntów, przy czym większość obejmuje różne kombinacje ponownego zalesiania, zalesiania, zmniejszonego wylesiania i bioenergii. Niewielka liczba modelowanych ścieżek osiąga 1,5ºC przy zmniejszonej konwersji gruntów, a tym samym zmniejszonych konsekwencjach dla pustynnienia, degradacji ziemi i bezpieczeństwa żywnościowego.
Właściwe projektowanie polityk, instytucji i systemów zarządzania na wszystkich poziomach może przyczynić się do adaptacji i łagodzenia zmian związanych z gruntami, jednocześnie ułatwiając realizację ścieżek rozwoju dostosowanych do klimatu. Wzajemnie wspierające się polityki dotyczące klimatu i gruntów mogą potencjalnie oszczędzać zasoby, zwiększać odporność społeczną, wspierać restaurację ekologiczną oraz wspierać zaangażowanie i współpracę między wieloma zainteresowanymi stronami.
Uznanie dodatkowych korzyści i kompromisów podczas projektowania polityki dotyczącej gruntów i żywności może pokonać przeszkody we wdrażaniu. Wzmocnione zarządzanie wielopoziomowe, hybrydowe i międzysektorowe, a także polityki opracowane i przyjęte w sposób iteracyjny, spójny, adaptacyjny i elastyczny mogą zmaksymalizować dodatkowe korzyści i zminimalizować kompromisy, biorąc pod uwagę, że decyzje dotyczące zarządzania gruntami podejmowane są od poziomu gospodarstwa do kraju skale, a polityka klimatyczna i gruntowa często obejmuje wiele sektorów, działów i agencji.
Skuteczność procesu podejmowania decyzji i zarządzania jest zwiększona dzięki zaangażowaniu lokalnych zainteresowanych stron (szczególnie tych najbardziej narażonych na zmiany klimatu, w tym ludności tubylczej i społeczności lokalnych, kobiet oraz osób ubogich i zmarginalizowanych) w wyborze, ocenie, wdrażaniu i monitorowaniu polityki instrumenty lądowej adaptacji i łagodzenia zmiany klimatu. Integracja między sektorami i skalami zwiększa szansę na maksymalizację dodatkowych korzyści i zminimalizowanie kompromisów.
W niedalekiej przyszłości, w oparciu o istniejącą wiedzę, można podjąć działania mające na celu rozwiązanie problemu pustynnienia, degradacji ziemi i bezpieczeństwa żywnościowego, przy jednoczesnym wspieraniu długoterminowych reakcji umożliwiających dostosowanie i łagodzenie zmian klimatu. Obejmują one działania mające na celu budowanie zdolności indywidualnych i instytucjonalnych, przyspieszenie transferu wiedzy, usprawnienie transferu i wdrażania technologii, umożliwienie mechanizmów finansowych, wdrożenie systemów wczesnego ostrzegania, zarządzanie ryzykiem i usunięcie luk we wdrażaniu i zwiększaniu skali.
Krótkoterminowe działania mające na celu dostosowanie się do zmian klimatu i łagodzenie ich skutków, pustynnienie, degradację ziemi i bezpieczeństwo żywnościowe mogą przynieść dodatkowe korzyści społeczne, ekologiczne, gospodarcze i rozwojowe. Dodatkowe świadczenia mogą przyczynić się do eliminacji ubóstwa i bardziej odpornych źródeł utrzymania dla osób w trudnej sytuacji ”.
W negocjacjach SPM linia po linii miała miejsce intensywna wymiana między rządami
kilka trudnych problemów musiało zostać rozwiązanych za pośrednictwem grup kontaktów i grup, które zajęły długie godziny na osiągnięcie konsensusu.
Niektóre ze spornych kwestii obejmowały zdefiniowanie globalnego systemu żywnościowego, znaczenie adaptacji w rolnictwie dla krajów rozwijających się, znaczenie eliminacji ubóstwa i zapewnienie bezpieczeństwa żywnościowego w działaniach łagodzących, brak interakcji między lądem a miastem w raporcie oraz reprezentacja wzrostu liczby ludności i spożycie na mieszkańca, diety.
Wśród rządów, które często interweniowały, były Indie, Boliwia, Tanzania, Zimbabwe Francja, Niemcy, Unia Europejska i Norwegia. (Dalsze szczegóły w następnym artykule.)
Po przyjęciu raportu Stany Zjednoczone (USA) wydały oświadczenie na końcowym posiedzeniu plenarnym, mówiąc, że jego przyjęcie raportu nie oznacza, że USA „popierają” ustalenia lub treść raportu, ponieważ nie prowadzono negocjacji w sprawie raportu, linia po linii. W odniesieniu do SPM Stany Zjednoczone stwierdziły, że skoro zasadnicza treść nie była przedmiotem porozumienia, zatwierdzenia SPM nie należy rozumieć jako „poparcia” kluczowych ustaleń raportu.
Raport o gruntach jest jednym z trzech raportów specjalnych przygotowywanych przez IPCC podczas obecnego szóstego cyklu oceny. IPCC opublikowało specjalny raport na temat 1,5 ° C w październiku 2018 r., A specjalny raport na temat oceanów i kriosfery ma zostać wydany we wrześniu 2019 r.
